Μια σημαντική ευκαιρία προκύπτει μέσω του νέου νόμου για τον εξωδικαστικό.
Προσοχή όμως διότι οι ευκαιρίες δεν είναι αιώνιες.
Μια παλαιότερη προσπάθεια ήταν και η διαδικασία του άρθρου 99, μετά του 106 κοκ.. Ο τρόπος όμως που αξιοποιήθηκε εκείνη η ευκαιρία έχασε την ουσία της.
Στόχος ήταν να υπάρξει η προστασία των επιχειρήσεων προκειμένου να επιτύχουν μια αναδιάρθρωση των υποχρεώσεων τους εν λειτουργία για να μπορέσουν να υπάρξουν στην επόμενη μέρα.
Το αποτέλεσμα ήταν ελάχιστες επιχειρήσεις να πετύχουν το στόχο και όλες να επιδιώκουν απλά να κερδίσουν χρόνο και να κλείνουν λίγο αργότερα μεταφέροντας τεράστιες ζημίες στους πιστωτές τους.
Κάτι ανάλογο έγινε και με τον νόμο Κατσέλη. Σε αυτή τη διαδικασία μπήκε σειρά ιδιωτών είτε είχαν τα βασικά κριτήρια είτε όχι με στόχο να κερδίσουν χρόνο.
Το αποτέλεσμα σειρά νοικοκυριών που δεν θα έχουν θετικό αποτέλεσμα από όλη τη διαδικασία να κερδίζουν χρόνο μην πληρώνοντας.
Πρέπει να αποφύγουν οι πελάτες αυτή την λογική αφού όλη η διαδικασία του εξωδικαστικού θα είναι μόλις 90 ημερών. Επομένως δεν μπορεί σκοπός να είναι το κέρδος χρόνου.
Η διαδικασία του εξωδικαστικού στηρίζεται σε μια απλή εξίσωση και δύο βασικούς πυλώνες.
Η εξίσωση είναι: Υποχρεώσεις = Αξίες. Υπολογίζονται οι αξίες των εξασφαλίσεων και το νόημα είναι ότι δεν μπορούν οι απαιτήσεις να απέχουν σημαντικά από τις αξίες, αφού κανείς δε θα είναι διατεθειμένος να πληρώσει πολύ μεγαλύτερα ποσά από τις αξίες.
Οι πυλώνες είναι:
Α πυλώνας: Προσδιορίζουμε το «προς εξυπηρέτηση χρέος» μέσω της εξίσωσης ανωτέρω.
Β πυλώνας: Πρέπει να δείξουμε ότι το χρέος όπως θα προσδιοριστεί στον Α πυλώνα, θα μπορούμε να το πληρώσουμε βάσει των δυνατοτήτων της μονάδας μας.
Επομένως τι απαιτείται;
Για τον πρώτο πυλώνα: Η εκτίμηση των εξασφαλίσεων. Υπάρχουν πιστοποιημένοι μηχανικοί για να το κάνουν αυτό. Καλό θα είναι βέβαια να μην μείνει ο πιστούχος στις εκτιμήσεις των μηχανικών των πιστωτών αλλά να έχει την δική του προσέγγιση των αξιών.
Για τον δεύτερο πυλώνα: Η ύπαρξη μελέτης βιωσιμότητας. Καλό θα είναι βέβαια να μην αναμένεις να εκτιμήσει την βιωσιμότητα σου ένας πραγματογνώμονας που θα ορίσει ο συντονιστής, αλλά ο δικός σου αναλυτής. Αρκεί βέβαια αυτός να έχει φερεγγυότητα και να χαίρει του σεβασμού των πιστωτών.
Κατά συνέπεια η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει οιοσδήποτε θέλει να ενταχθεί σε αυτή τη διαδικασία είναι μια.
Βήμα Α: Εκτίμηση εξασφαλίσεων.
Βήμα Β: Μελέτη βιωσιμότητας.
Βήμα Γ: Ύπαρξη δικής του ομάδας υποστήριξης. Ομάδας με τεχνογνωσία, γνώση, εμπειρία και κύρος.
Σε όλη αυτή τη διαδικασία πρέπει να προσέξουμε τα κάτωθι:
- Να έχουμε στρατηγική και δομή στην διαπραγμάτευση μας.
- Στόχος να είναι η επίτευξη του μέγιστου εφικτού και όχι του μέγιστου επιθυμητού. Αρκεί το εφικτό να είναι και βιώσιμο.
- Να σκεπτόμαστε πάντα και την άλλη πλευρά, αφού όλη η διαδικασία περνά μέσα από την αποδοχή του 50% των πιστωτών τουλάχιστον.
Ενίοτε μπορεί να χρειάζεται και προ – συνεννόηση με τους πιστωτές, ώστε να έχουμε εξασφαλίσει την απαρτία και την θετική έκβαση.
Σίγουρα απαιτείται πληρότητα στο φάκελο, ταχύτητα στην ανάλυση των επιμέρους σταδίων και αποφασιστικότητα.
Όπως θα παρατηρήσατε, η διαδικασία είναι εξωδικαστική, όχι δικαστική. Αυτό σημαίνει προφανέστατα ότι στόχος είναι η αποφυγή νομικών εμπλοκών.
Πρέπει να προσέξουμε όλοι οι φορείς και εξειδικευμένοι σύμβουλοι να μην εκφυλιστεί όλη η διαδικασία ανάμεσα σε μη εφικτές απαιτήσεις, δυναμικές νομικίστικες διαπραγματεύσεις και απουσία ελιγμών.
Στο επιχειρείν πάντα στόχος πρέπει να είναι το καλύτερο εφικτό αποτέλεσμα.
